Nederlandreis 2024

O

p 8 maart 2024 arriveerden we met een groep studenten Traduction & Interprétation en Langues et Littératures Modernes in het Oost-Nederlandse Deventer.

Deze pittoreske Hanzestad was voor de meesten onder ons nog totaal onbekend terrein, zelfs de uitspraak van de naam – waar moet de klemtoon? – lag niet voor de hand. Eens wat anders dan het alombekende Amsterdam of Den Haag, maar daarom des te interessanter.

Na aankomst maakten we een stadwandeling. Onze enthousiaste gids leidde ons door kerken en langs rijke handelspanden uit vervlogen tijden. We zagen herontdekte muurschilderingen vanonder de witgekalkte protestantse kerkmuren verschijnen en leerden hoe een heel stadskwartier na de Tweede Wereldoorlog uit zijn as was herrezen in de hoop het historische uitzicht van de middeleeuwse en vroegmoderne stad te herstellen. Dat dit de charme van Deventer tot op vandaag ten goede komt, konden we met eigen ogen vaststellen.

De tweede dag beklommen we de 220 treden van de Lebuinuskerk. Bovenop de toren aangekomen, wachtte ons een prachtig vergezicht over de stad en tot ver daarbuiten. Het mooie weer en het vlakke landschap lieten ons toe om in de verte Apeldoorn en zelfs het kleine Zutphen te ontwaren. Dat laatste stadje brachten we die namiddag een bezoek, na een tussenstop in Museum De Waag in Deventer.

Zutphens prachtige Walburgiskerk met zijn zeldzame kettingbibliotheek, de Librije genaamd, bezochten we met een wederom enthousiaste gids die ons vertelde over de kostbare handschriften en de vroegmoderne wens om kennis te delen door boeken toegankelijk te maken en elkaars werken onbaatzuchtig te becommentariëren (in volgeschreven kantlijnen). Open access en peer review avant la lettre.

De zon zorgde voor een bijna feeërieke sfeer in de frisgerestaureerde kerk en vergezelde ons ook daarna voor een heerlijke borrel op een Zutphens terrasje of voor een wandeling door de stad. Die avond bezochten we ook brouwerij Davoo in Deventer en proefden een lokaal biertje.

Op zondag tenslotte, wandelden we de brug over, om Deventer nog een laatste keer te bewonderen, ditmaal vanaf de tegenoverliggende oever van de IJssel. We staken de rivier terug over met het pontje. Fris uitgewaaid stapten we terug op de trein naar Luik. Enkele studenten waren zelfs zozeer gebeten door de charme van de Nederlandse steden, dat ze zelfstandig doorreisden naar Apeldoorn om ook nog Paleis het Loo te bezoeken voordat ze terugkeerden naar België.

Isa Hendrikx, Christina Piot, Elies Smeyers, Marie Jadot & Marie Viérin